Er zijn weer 4 weken voorbij na mijn laatste controle. En dus 6 weken na de operatie. De eerste periode na de laatste controle verliep een beetje met ups en downs. Maar sinds het weekend van 3 februari ging het super goed! Ik sliep weer heerlijk, mijn been voelde rustig en ik hinkelde lekker het huis door. Wel moest ik nog erg letten op de verticale positie van mijn onderbeen. Te lang ‘normaal’ zitten, of te lang staan, gaf een onaangenaam gevoel in mijn been. Het regelmatig hooghouden van mijn onderbeen was nog wel een belangrijk iets.
Deze dag zijn er opnieuw röntgenfoto’s gemaakt en is mijn gips verwijderd. De arts was tevreden over wat hij zag. De eerste heling is zichtbaar. Opnieuw in het gips is niet nodig. Ik mag de komende 6 weken mijn enkel 50% belasten. Dit betekent dat ik nu met 50% van mijn lichaamsgewicht op mijn geopereerde enkel mag staan. En dat ik met 2 elleboogkrukken blijf lopen, maar dat ik nu mijn voet tussen de krukken op de grond mag plaatsen. Verder moet ik hard gaan werken aan de bewegingsvrijheid van mijn enkel. Deze is zeer beperkt. De eerste 2 dagen na de controle waren echt niet fijn. Ik miste de ondersteuning en de bescherming van het gips. Maar nu gaat het echt beter!
Op dit moment ben ik met een aantal oefeningen bezig. Enerzijds is dit goed voor het botherstel. Maar wat nu ook heel belangrijk is, is dat mijn enkel soepeler gaat worden. Ik heb nu een hometrainer (fiets) in de woonkamer staan en ik oefen met een skateboardje, een wipwapplankje en ik doe nog 2 oefeningen vanuit langzit en zit met afhangend been.
Dit alles om de plantair- en dorsaalflexie van mijn enkel te verbeteren. Dit zijn de twee bewegingsrichtingen in het bovenste spronggewricht (zie fig 1).
Dit is het gewricht tussen de beide enkelknokkeltjes (enkelvork) en de voet. Het afvlakken van de voet noemt men met een Latijns woord in de medische wereld ‘plantairflexie’, en het optrekken van de voet naar de scheenbeen noemt men ‘dorsaalflexie’. Onder het bovenste spronggewricht zit het onderste spronggewricht. Dit gewricht zit eigenlijk meer in de voet (onder het sprongbeen – het bot wat ingeklemd zit in de enkelvork) en verzorgt de zijdelingse bewegingen.
In figuur 2 tot en met 5 toon ik mijn maximale plantair- en dorsaalflexie. Ik kan u vertellen dat dit veel te weinig is. Probeert u het maar eens uit met uw eigen enkels, terwijl u dit stukje aan het lezen bent!
Met onderstaande foto’s wil ik laten zien welke oefeningen ik nu thuis doe. En natuurlijk de hometrainer!
In figuur 2 laat ik mijn voet heen en weer rijden met het skateboard ter bevordering van de mobiliteit van mijn bovenste spronggewricht. Mijn linkervoet helpt een beetje mee.
In figuur 3 probeer ik de voor- en achterrand van het bord op de grond te tikken.
In figuur 4 trek ik mijn afhangende voet op. Helaas mis ik de kracht een beetje. Dus met het elastiek help ik mijn spier die het onderbeen optrekt.
In figuur 5 helpt het elastiek mijn voet naar de dorsaalflexie. Door middel van aanspanning van mijn kuitspier duw ik mijn voet naar de plantairflexie.
In het menselijk lichaam geldt een belangrijke regel… Use it or lose it! Elk weefsel in het menselijk lichaam past zich aan fysieke belasting aan en doet dit ook bijgebrek aan belastingprikkels. Het skelet en de spieren zijn daarop geen uitzondering. Denk maar eens aan de ruimtevaarders bij wie de gewichtloosheid en de bewegingsbeperking tot een zodanig bot- en spiermassaverlies leidt,dat ze na landing op aarde niet meer op hun benen kunnen staan.
Zo ook mijn onderbeen… Wat een verlies aan spiermassa! En zo reageert bot dus ook. Botweefsel is ook levend weefsel wat zich continu aanpast aan de belasting van het dagelijks leven. Het schijnt dat bij enkele weken ‘immobilisatie’ de belastbaarheid van het bot al afneemt… Een goede reden om te stoppen met dit stukje… Ik ga direct weer aan de gang met mijn oefeningen!
